วันนี้วันจันทร์ที่ 29 พฤษภาคม วัน“เมโมเรียล เดย์”ของอเมริกา เป็นวันรำลึกทหารผ่านศึกที่ล่วงลับไปแล้ว ตรงกับวันจันทร์สุดท้ายของเดือนพฤษภาคมแต่ละปี ประธานาธิบดีจะไปทำความเคารพที่สุสานทหารผ่านศึก “อาร์ลิงตัน” รัฐเวอร์จิเนีย วันรำลึกนี้เริ่มมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1868 หนึ่งปีหลังสงครามกลางเมืองสิ้นสุดลง (หรือสงครามเลิกทาส) จนกระทั่งปี ค.ศ. 1971 รัฐบาลได้สถาปนาวันจันทร์สุดท้ายของเดือนพฤษภาคม เป็นวันหยุดราชการอย่างทางการ “เมโมเรียล เดย์” และวัน “เมโมเรียล เดย์” อย่างไม่เป็นทางการ ถือเป็นวันเริ่มต้น “ซัมเม่อร์” อีกด้วย
ปัจจุบันคนทั่วไปถือวันนี้เป็นวันที่ระลึกผู้ที่ล่วงลับจากเราไป พ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อน เป็นต้น เดือนที่ผ่านมา พี่สาวดิฉันเสียชีวิตด้วยโรค “อัลซายเม่อร์” เรามีกันสองคนในอเมริกา ทำให้ดิฉันเศร้ามาก คุณแม่เคยสอนว่า “คนเราไม่จากเป็น ก็จากตาย” ก็ถูกต้องอยู่ แต่พี่สาว “ทั้งจากเป็นและจากตาย” เพราะเธอจำดิฉันไม่ได้มาหลายปีก่อนตาย พี่สาวคนโตของดิฉันปลอบใจว่า โรค“อัลซายเม่อร์” นี้เธอไม่เจ็บปวดทรมาน ถ้าเปรียบกับมะเร็ง จะเจ็บปวดทรมานมาก (ฮือๆๆ)
ตอนนี้ดิฉันเหลือพี่สาวคนโต “พี่ต้อย” 1 คนอยู่เยอรมัน และน้องชายคนสุดท้อง “น้องต๋อ” 1 คนอยู่เมืองไทย ตอนคุณพ่อเสีย ดิฉันเศร้า แต่ไม่ถึงกับหมดแรง 8 ปีให้หลังคุณแม่เสียตอนนั้นดิฉันแทบหมดแรง โศรก เสร้ามาก “พี่ต้อย”บอกว่า ที่เราเศร้ามากที่คุณแม่จากเราไป เพราะเท่ากับตอนนี้“เราไม่เป็นลูกใครแล้ว” พี่เขาพูดถูกต้อง ใช้เวลานานมากกว่าจะทำใจได้ นึกย้อนถึงประโยคที่พี่ต้อยบอกหลังคุณแม่เสียว่า “เราไม่เป็นลูกใครแล้ว” เลยตั้งสติได้ว่า “ดิฉันยังเป็นน้องสาว และเป็นพี่สาวคน”
![](https://rujirat.com/wp-content/uploads/2023/05/picture-1.jpg?w=936)
สุสานทหารผ่านศึก “อาร์ลิงตัน” รัฐเวอร์จิเนีย
วัน “เมโมเรียล เดย์” นี้ มีความหมายกับดิฉันมาก ดิฉันจะถือเป็นวันที่รำลึก ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว พ่อ แม่ พี่สาว และน้องชายคนรองมา (น้องหายสาบสูญที่ประเทศลาวตั้งแต่ปี ค.ศ. 1976) พี่สาวเสียวันที่ 26 เมายน เผาวันที่ 13 พฤษภาคม ดิฉันเหนื่อยใจ และกายมาก ไม่มีแรงเขียนคอลัมน์ และมาประกอบกับญาติสามีที่ดิฉันรักและสนิทมาก หัวใจวายตายเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม เขาเป็นผู้ที่ทำให้ดิฉันได้เจอกับสามี และแต่งงานกัน
ดิฉันเขียนคอลัมน์นี้เมื่อวาน ถ้ามีแรงเขียนคอลัมน์นี้จนจบ แสดงว่าดิฉันโอเคแล้วค่ะ คำสอนของคุณแม่อีกประโยคตอนคุณพ่อเสีย คือ “เสียหนึ่ง อย่าเสียสอง นะลูก” จริงค่ะ ชีวิตเดินหน้าต่อไป “ลาบิด้า ซิเก่” (La vida sigue) “ไล๊ฟ โกส์ ออน” (Life goes on)
แล้วคุยกันเดือนหน้านะคะ